رأی وحدت رویه شماره 6250
تاریخ تصویب: 1342/12/27
موضوع: ابلاغ اظهارنامه به صادر کننده چک بلامحل
چون طبق بند ب ماده ۲۳۸ مکرر قانون مجازات موقعی کیفر صادرکننده چک بلامحل تشدید می گردد که در صدور چنین چکی سوءنیت داشته باشد و یکی از طرق احراز سوء نیت ابلاغ اظهار نامه به او است و اصولاً تا اظهارنامه به شخص متهم ابلاغ واقعی نگردد نمی توان یقین حاصل کرد به این که با علم و اطلاع از صدور اظهارنامه از پرداخت چک خودداری کرده است بنابراین ابلاغ اظهارنامه در این مورد ابلاغ واقعی است نه قانونی مگر این که دادگاه از طرق دیگری از قبیل اقرار متهم یا دلائل دیگر احراز نماید که متهم از مفاد یا صدور اظهارنامه مطلع شده است معهذا در موقع مقرر از پرداخت وجه چک امتناع نموده است.
این رای طبق قانون وحدت رویه قضایی مصوب تیرماه ۱۳۲۸ در مورد مشابه لازم الاتباع است.
هیأت عمومی دیوان عالی کشور
